Dolk i hjertet?

Eg har vore på utstilling. Eg vart skuffa. Skuffa over at eg vart skuffa.

Kven trur eg at eg er? Som kan sjå vakre verk av ein smått genial mann, og likevel tillete meg kjensla av at det vart feil? Feil for meg.

Eg er skuffa over meg. Eller, det er da eg burde vera. Men da er no so. Nett no gjer eg litt blaffen i meg. Synast at eg er ein kravstor og irriterande person. Kjem ofte i vegen for anna som kunne vore kjekt, der eg breier meg og seier Meg! Meg! Meg!

Kan eg ikkje berre halda kjeft, og late andre stemmar få sleppa til?

Sjå sjølv du, og sei meg so om eg ikkje er ein sjølvgod tulling. For dette burde då vel vera bra saker?

Jeg har altså vært på Dolk sin utstilling "Wildlife" på galleri se, og selv om jeg på mange måter likte det jeg så, er jeg nok såpass forutsigbar at jeg ikke heelt fant det passende å se street-art arrangert og på utstilling...

Jeg liker det jeg liker slik jeg liker det. *sukk*